Thomas Stamford Raffles

Thomas Stamford Raffles urodził się 6 lipca 1781r na pokładzie statku. Już sam ten fakt można było uznać za zapowiedź, że wyrośnie z niego człowiek oddany morzu. Pomimo, że był synem kapitana statku, jego wielodzietna rodzina ciągle borykała się z biedą. Stamford już jako małolat musiał zarabiać pieniądze, zamiast chodzić do szkoły. Ale pęd do nauki miał, więc sam w wolnych chwilach uczył się języka francuskiego oraz przerabiał program college,u, jednocześnie pracując jako goniec dla Kampanii Wschodnio indyjskiej w Londynie. Wybijał się spośród innych młodych pracowników na tyle, że w wieku 24 lat, powierzono mu stanowisko zastępcy sekretarza Rady Wyspy Penang na półwyspie malajskim.

luksusowy hotel im.Rafflesa

Penang to wyspa, na której w pierwszych latach kolonizacji, osiedlali się Anglicy. Singapur wówczas również należał do półwyspu malajskiego. Byłam na wyspie Penang, w pięknym, kolonialnym mieście George Town. Obecnie wyspa Penang połączona jest mostem z lądem Malezji i nadal wchodzi w skład tego państwa. Pierwotnie Penang należała do Sułtanatu Kedah. W 1786r sułtan podarował wyspę Kompanii Wschodnio indyjskiej, dlatego Kompania mogła decydować o obsadzaniu stanowisk w administracji Penang w latach, gdy młody Raffles dla niej pracował.

Raffles City

W XIXw półwysep malajski wstrząsany był wewnętrznymi konfliktami i wówczas niektóre państewka malajskie prosiły Anglików o pomoc w ich rozwiązywaniu. Thomas Stamford osiedlił się na wyspie z dopiero co zaślubioną żoną, w 1805r. To był naprawdę zdolny i pracowity młody człowiek. Zaraz po objęciu stanowiska, zaczął naukę języka malajskiego i jego narzeczy, aby móc osobiście  porozumiewać się z Malajami. Zgłębiał historię  i obyczaje Malajczyków.

wnętrze hotelu

Polubił miejsce i ludzi i wszystko co robił, czynił dla ich dobra. Anglicy ciągle konkurowali z Holendrami, którzy mieli silne wpływy w rejonie Malakki o miejsce, z którego wiódłby najdogodniejszy szlak morski do Chin. W 1795r Anglicy odbili Holendrom Malakkę, którzy znowu ją zaanektowali, ale w 1807r Malakka ostatecznie przeszła w ręce Anglików i tym razem pozostali tam długo. Stamford nadany przez Anglików był ogólnie lubiany przez Malajów, chociaż osobiście mu się nie wiodło w tej azjatyckiej krainie. Zniósł prawo do tortury, oraz  niewolnictwo, co Holendrzy w okresie swoich rządów tolerowali. W swojej codziennej pracy zawsze czynił  starania, aby życie Malajów stało się lżejsze do zniesienia. Miał w sobie żyłkę społecznikowską, co było rzadkie w tamtych czasach.

Raffles Hotel wieczorem

Przez zwierzchników został doceniony i awansowany. Został zastępcą gubernatora wyspy.W 1815r Anglicy zrzekli się jednak praw do wyspy Penang i Raffles wrócił do swojej ojczyzny. W Królestwie Brytyjskim wiedzieli (ciekawe skąd, skoro nie było jeszcze mediów telewizyjnych i telefonów komórkowych?) o rzetelnym działaniu na powierzonych mu stanowiskach w Azji, wynagrodzono Rafflesa za sumienną i humanitarną pracę i nadano mu tytuł szlachecki.



wnętrze Hotelu Raffles

Sir Stamford Raffles, mówiono teraz do niego. Taaak, były to ciężkie czasy, ale doceniano wówczas uczciwą pracę ludzi, niezależnie od tego, od jak niskiego stanowiska zaczynali  i czy posiadali dyplom uczelni, czy nie. Jego praca i współżycie z ludźmi świadczyło o jego fachowości na powierzonym mu stanowisku. W 1818r Raffles znowu wrócił do Azji, tym razem, jako zarządca Bencoolen i zaczął szukać dogodnego miejsca na placówkę dla Kampanii Wschodnioindyjskiej.

wnętrze Hotelu Raffles

Ciągle zamierzał uniezależnić Anglię od portów holenderskich i poszukiwał dogodnego szlaku do Chin. Bliscy mu byli Malajowie i w tamtym kierunku patrzył, aż wypatrzyl wyspę położoną na krańcu półwyspu malajskiego, którą zasiedlało około 500 rdzennych mieszkańców zwanych orang laut i kilkunastu Chińczyków. Wyspa nazywała się Singapur.

wnętrze hotelu Raffles

Na początku 1819r Kampania Wschodnioindyjska podpisała z sułtanem Johor, do którego wyspa należała, odpowiedni traktat o rocznej opłacie za korzystanie z wyspy, dorzuciła mu dotację na wybudowanie nowego meczetu i stała się właścicielem Singapuru. Powstał nowy rynek zbytu z dogodnym dostępem do portów dla kupców. Powstawały magazyny, sklepy, składy, bazary, co przyczyniało się do rozwoju Singapuru w bardzo szybkim tempie. Budowano domy mieszkalne i urzędy.

osobowy środek transportu w ówczesnym Singapurze

 

Stamford Raffles dopiął swego. Znalazł odpowiednie miejsce na dogodny port, stworzył miasto Singapur, w którym osiedlali się ludzie mający zamiar tam żyć i pracować, przyczyniając się do rozwoju miasta. Sam Raffles wycofał się z wyspy i powrócił do Anglii. Swoją pionierską pracę w Azji opłacił nieszczęściami osobistymi. Zmarło mu troje dzieci z powodu malarycznego, wilgotnego powietrza azjatyckiego. Ostatnią, pozostałą przy życiu córkę odesłał na szczęście do Anglii.

patio

 

Gdy wraz z żoną wracał do kraju, na statku wybuchł pożar.  Rafflesowie ocalili życie, ale spłonął ich dorobek gromadzony przez lata życia i pracy w Azji. Nie było mu dane dożyć spokojnej starości. Zmarł w Londynie na apopleksję w dniu 5 lipca 1826r w wieku 45 lat.  Aż dziw, ile zdążył dobrego uczynić w tak krótkim życiu. Przez 28 lat zaledwie, gdy to w siedemnastym roku życia został gońcem w Kampanii Wschodnio indyjskiej. Nie dziwię się, że taką mu cześć oddają i Malezyjczycy i Singapurczycy. Bardzo dużo obiektów publicznych nosi tam jego imię i sporo pomników mu postawiono. Chyba nie ma miasta, w którym nie byłoby ulicy Thomasa Stamforda Rafflesa.

Malowidło przedstawiające Hotel Raffles w dawnych czasach

 

Japończycy zaatakowali Singapur ostatniego dnia stycznia 1942r i zadufani w sobie parli do przodu, pomimo stawiania silnego oporu przez Singapurczyków, Anglików i Australijczyków. Dopiero w 1945r, po zrzuceniu bomb przez Amerykanów na Hiroszimę i Nagasaki, Japończycy opamiętali się i zrozumieli, że nie zawładną Azją, podobnie jak Niemcy Europą. Pokonani Japończycy wrócili do domu. Ale prawdziwą niezależność Singapur zyskał dopiero 9 sierpnia 1965r i od tej pory prężnie się rozwijał, uzyskując dobrobyt dla swoich obywateli. Jest najbardziej rozwiniętym państwem-miastem wśród krajów azjatyckich i wcale nie spuszcza z tonu. Zwą go azjatyckim tygrysem.

nowe ze starym w zgodzie stoi

 

Ciekawa jestem, czy Thomas Stamford Raffles tworząc miasto portowe na zaniedbanej wyspie, marzył, że w przyszłości będzie to wspaniałe, piękne, zasobne i niezależne państwo, liczące się na arenie międzynarodowej pod względem gospodarczym i kulturalnym. Ale Singapur wciąż o nim pamięta.